Η “Μέση Αγγλία” ξεκινά το 2010 στο Μπέρμιγχαμ -όπου το οικονομικό και κοινωνικό τοπίο αλλάζει ραγδαία, καθώς τα άλλοτε ακμάζοντα εργοστάσια αυτοκινήτων έχουν παραχωρήσει τη θέση τους σε μαζικά εμπορικά κέντρα-, περνάει από το Λονδίνο, όπου οι πολιτικές ταραχές παραδίδουν τη σκυτάλη στον πυρετό των Ολυμπιακών Αγώνων, και φτάνει έως το σήμερα.
Συναντάμε τους νιόπαντρους, τον Ίαν και τη Σόφι, οι οποίοι διαφωνούν για το μέλλον της χώρας και, ενδεχομένως, για το μέλλον της ίδιας τους της σχέσης τον Νταγκ, τον πολιτικό σχολιαστή που γράφει παθιασμένα άρθρα για τη λιτότητα από την έπαυλή του στο Τσέλσι, και την επαναστάτρια έφηβη κόρη του που δεν είμαστε σίγουροι αν η στράτευσή της στον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη οφείλεται στις πεποιθήσεις της ή σε μια αόριστη εξεγερσιακή διάθεση τον Μπέντζαμιν Τρότερ που, μεσήλικας πια, προσπαθεί επιτέλους να γράψει το μεγάλο μυθιστόρημα που τον κατατρύχει από τη νιότη του, και τον πατέρα του τον Κόλιν, που η τελευταία του επιθυμία πριν πεθάνει είναι να ψηφίσει στο δημοψήφισμα υπέρ του Brexit. Ένα δημοψήφισμα που έφερε στην επιφάνεια τον πολιτικό αμοραλισμό, τη μισαλλοδοξία και τις οξυμμένες κοινωνικές και φυλετικές εντάσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι ήρωες βρίσκονται αντιμέτωποι με όνειρα που διαψεύστηκαν και ρομαντικές εμμονές που ξεθώριασαν, συμβιβασμένοι με πιο κοινότοπες επιλογές. Γάμοι διαλύονται, γονείς πεθαίνουν, παιδιά επαναστατούν, ενώ ο κόσμος, όπως δείχνει ο συγγραφέας, πάει κατά διαβόλου.
Ο Jonathan Coe, παθιασμένος παρατηρητής, πότε συναισθηματικός, πότε σατιρικός και κυνικός, αναδεικνύει τα αδιέξοδα των ηρώων του και της κοινωνίας στην οποία ζουν, αφηγείται αριστοτεχνικά τις παράλληλες ιστορίες τους και προβληματίζεται, για μία ακόμα φορά, πάνω στην έννοια της «βρετανικότητας». Παρακολουθούμε την ιστορία της σύγχρονης Αγγλίας, μια ιστορία νοσταλγίας και αυταπάτης, σύγχυσης και ασυγκράτητης οργής, σε ένα μυθιστόρημα για τους νέους, παράδοξους και δύσκολους καιρούς μας.
Στη “Μέση Αγγλία” βρίσκουμε ξανά τους ήρωες της “Λέσχης των τιποτένιων” και του “Κλειστού κύκλου”, αρκετά χρόνια μετά, παρακολουθώντας την εξέλιξή τους και τη συνάντησή τους με καινούργια πρόσωπα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση θίγει τον «βρετανικό» τρόπο ζωής (ως και το κυνήγι της αλεπούς), με αποτέλεσμα η βρετανικότητα να θυσιάζεται στον βωμό ενός «απάτριδος» προτύπου ζωής νεοφιλελεύθερου, ρηχού, και παγκοσμιοποιημένου. Λίγο πριν πεθάνει, ο πατέρας του ήρωα ψηφίζει εξ αποστάσεως υπέρ του Brexit, δηλώνοντας για τον παλιό τρόπο ζωής: «Life then was better, simpler, easier!» Η νεότερη γενιά εγκαταλείπει τη γηραιά Αλβιόνα. Με πλήρη απώλεια της αίσθησης του μέτρου, η «παλιά» Αγγλία πεισμώνει και θα αναδιπλούται, συγχέοντας τα κοινά με τον ιδιωτικό βίο. Ο Μπέντζαμιν ακούει το τραγούδι «Adieu to old England» στον παλιό μύλο που έχει μετατρέψει σε κατοικία, διερχόμενος φλεγματικά τη δική του, προσωπική κρίση πολιτιστικής ταυτότητας. Δίπλα, ένα ποτάμι κυλά συνεχώς στον ίδιο ρυθμό. (Νίκος Ξένιος, bookpress.gr – 11/02/2020)
